Daj się ponieść łasce

Przez ostatni tydzień dzielne niewiasty szybowały w przestworzach na chwałę Bożą,  odnajdując Jego obecność pośród rumuńskich krajobrazów i we wspólnocie. Rekolekcje paralotniowe zakończyły się nie tylko udanymi lotami, ale też pakietem łask, jakie każda z nas otrzymała w obfitości od Taty w Niebie.

Opanowując początki techniki paralotniarstwa, warto wiedzieć, że paralotnia lata sama. To znaczy, że jak wystartujesz i nic nie zrobisz, to ona sama zacznie stopniowo opadać i ostatecznie sama wyląduje. Początkujący pilot uczy się tego, że ma przede wszystkim nie szkodzić. Zbyt nerwowe ruchy i nieumiejętne hamowanie paralotni może spowodować nieszczęście. Nie wspominając już o próbach robienia efektownych akrobacji.

Wbrew pozorom, często w życiu najtrudniejszym nie jest zabranie się do roboty, ale przyjęcie tego, że warto czasem nie zrobić nic i pozwolić Bogu działać. Wielu świętych, począwszy od św. Piotra, przekonało się, że w wierze istnieje bardzo ważny punkt zwrotny. Następuje od wtedy, kiedy z postawy „jak mi wspaniale idzie naśladowanie Jezusa” przejdziemy na „cała łaska jest od Niego, ja mogę próbować nie przeszkadzać”. Oczywiście kolejnym etapem będzie dołożenie też nieco naszych starań, ale to musi przyjść pierwsze – świadomość, że w żaden sposób nie możemy zasłużyć na miłość Boga, bo to absolutnie darmowy dar. Brak naszej współpracy z łaską może się zakończyć nieprzyjemnym lądowaniem w krzakach, jednak pycha i brawura grożą czymś znacznie gorszym – śmiercią na miejscu.

Budząc się rano na przepięknych rumuńskich zboczach i kontemplując mgłę okrywającą dolinę, miałam w sobie pewność, że Dobry Bóg ma nas w swojej opiece i w swoim czasie doprowadzi nas do pełni szczęścia. Oby Mu tylko za bardzo nie przeszkadzać.